De draad weer oppakken...

"So here I am once more.
In the playground of the broken hearts.
One more experience, one more entry in a diary self-penned.
Yet another emotional suicide overdosed on sentiment and pride"
Marillion, Script For A Jester's Tear, 1983

Het is mijn grote fout geweest om te denken dat ik dit wel even zou doen!! Na 30 jaar stoppen met drinken. Met name kerst en dan zeker oudjaar zijn heftig geweest. Dan merk je pas hoe zo’n geweldige avond afhangt van “ff bij Henri een biertje halen” en ff bij Dick een borrel drinken,…en na twaalfen een vaag drankje bij Ricardo,… en dan tussendoor thuis whiskey en af en toe "een wit wijntje voor de dorst"

Ik heb het volgehouden en ben volledig nuchter 2009 ingegaan (afgezien van 1 glas nep-champagne). Maar ik baalde en voelde me kut. Waarom mogen die anderen wel lekker doorzakken en ik niet...!!
Dat was het begin van mijn “terugval”, zoals men dat bij Parnassia dat zo mooi noemt. Ik noem het "zelfmedelijden".

De periode daarna is zwart,... klote,... en vooral veel schaamte. Schaamte tegenover mezelf, tegenover Coby, tegenover mijn lieve kids, tegenover mijn familie en vrienden, .. tegenover de hele wereld!
Oh, wat zou ik graag heel lang en heel ver weg onderduiken,...!!

Maar goed,.. niet terug kijken. Ik pak de draad weer op 'right where we left off'.
Nu met de wetenschap dat ik net zo makkelijk (okay, misschien nu iets minder makkelijk)kan terugvallen. Als ik een tijdje schoon ben, voelt het ongelovelijk goed en zie ik alles veel helderder en positiever. Dat wil ik zo houden,...nog steeds voor mijn kids, Coby, familie en vrienden,... maar vooral voor mezelf!!

De eerste stappen zijn weer gezet. Op naar een betere toekomst. Op naar een betere vader, een betere echtgenoot, een betere zoon, een betere broer, maar vooral een betere "ik"!!

Terugval

Ja, ik heb een flinke terugval gehad. Vandaar dat ik al die tijd hier niet meer ben geweest. Terug bij af? Misschien wel, misschien niet. Weer opnieuw de kracht vinden om de draad weer op te pakken. Op dit moment voel ik alleen maar schaamte. Dat ik zo goed op weg was en nu weer de junk ben die met pasen niet eens zijn eigen familie onder ogen durft te komen. Wensen dat ik ff alleen op de wereld was, of de wereld ff zonder mij.
Ik wil weer meer schrijven. Ik ga het proberen. Maar nu is het nog te donker in mijn hoofd en is de schaamte te groot.

Morgen probeer ik het weer.