"So here I am once more.
In the playground of the broken hearts.
One more experience, one more entry in a diary self-penned.
Yet another emotional suicide overdosed on sentiment and pride"
Marillion, Script For A Jester's Tear, 1983
Het is mijn grote fout geweest om te denken dat ik dit wel even zou doen!! Na 30 jaar stoppen met drinken. Met name kerst en dan zeker oudjaar zijn heftig geweest. Dan merk je pas hoe zo’n geweldige avond afhangt van “ff bij Henri een biertje halen” en ff bij Dick een borrel drinken,…en na twaalfen een vaag drankje bij Ricardo,… en dan tussendoor thuis whiskey en af en toe "een wit wijntje voor de dorst"
Ik heb het volgehouden en ben volledig nuchter 2009 ingegaan (afgezien van 1 glas nep-champagne). Maar ik baalde en voelde me kut. Waarom mogen die anderen wel lekker doorzakken en ik niet...!!
Dat was het begin van mijn “terugval”, zoals men dat bij Parnassia dat zo mooi noemt. Ik noem het "zelfmedelijden".
De periode daarna is zwart,... klote,... en vooral veel schaamte. Schaamte tegenover mezelf, tegenover Coby, tegenover mijn lieve kids, tegenover mijn familie en vrienden, .. tegenover de hele wereld!
Oh, wat zou ik graag heel lang en heel ver weg onderduiken,...!!
Maar goed,.. niet terug kijken. Ik pak de draad weer op 'right where we left off'.
Nu met de wetenschap dat ik net zo makkelijk (okay, misschien nu iets minder makkelijk)kan terugvallen. Als ik een tijdje schoon ben, voelt het ongelovelijk goed en zie ik alles veel helderder en positiever. Dat wil ik zo houden,...nog steeds voor mijn kids, Coby, familie en vrienden,... maar vooral voor mezelf!!
De eerste stappen zijn weer gezet. Op naar een betere toekomst. Op naar een betere vader, een betere echtgenoot, een betere zoon, een betere broer, maar vooral een betere "ik"!!
woensdag 22 april 2009
zaterdag 11 april 2009
Terugval
Ja, ik heb een flinke terugval gehad. Vandaar dat ik al die tijd hier niet meer ben geweest. Terug bij af? Misschien wel, misschien niet. Weer opnieuw de kracht vinden om de draad weer op te pakken. Op dit moment voel ik alleen maar schaamte. Dat ik zo goed op weg was en nu weer de junk ben die met pasen niet eens zijn eigen familie onder ogen durft te komen. Wensen dat ik ff alleen op de wereld was, of de wereld ff zonder mij.
Ik wil weer meer schrijven. Ik ga het proberen. Maar nu is het nog te donker in mijn hoofd en is de schaamte te groot.
Morgen probeer ik het weer.
Ik wil weer meer schrijven. Ik ga het proberen. Maar nu is het nog te donker in mijn hoofd en is de schaamte te groot.
Morgen probeer ik het weer.
zaterdag 11 oktober 2008
Anderhalve maand zonder,...
Ik ben nu precies 41 dagen alcoholvrij. Ik merk dat zolang ik maar met andere dingen bezig ben alles best wel mee valt. Als ik in de spiegel kijk zie ik mijn oude vertrouwde ” ik” weer langzaam terug komen. Als door een waas zie ik de man die ik jarenlang heb gemist. Niet die duffe opgeblazen ballon, maar de rustige vrolijke en positieve kerel die vol met ideeen zit. Dat geeft kracht. Ook de positieve reacties van de mensen om me heen doen me goed. Zeker als ik Coby zie. Ze kijkt me constant aan met een blik van trots in haar ogen. En een blik van opnieuw beginnend vertrouwen. Iets wat ik de afgelopen 20 jaar behoorlijk gesloopt heb. Ik heb me vaker afgevraagt hoe ze in godsnaam van me is blijven houden. Elke keer als zij bij een optreden Rory Block’s “Loving whiskey” zong, voelde ik dat ze het over mij had. En terecht; “they tell you he’s a sinking ship and he’s trying to pull you down” en “If reason says to let him go, then it’s hell because you just don’t know, until you tried to love a man who’s loving whiskey.” Die woorden zeiden mij toen weinig,…nu des te meer!
Ik voel een hele grote drang om te gaan sporten. Ik wil weer een lichaam van een gezonde veertiger. Ik merk terdege dat het geweldige overwinningsgevoel, dat nu als een adrenalinestroom door mijn lichaam raast, af zal nemen naar mate het “gewoon” wordt dat ik niet meer drink. Als straks de extra stevige handdrukken en schouderklopjes zullen vervagen en mijn omgeving weer ongesjeneert aan de whiskey, wijn en bier gaat. Ik wil voor die tijd een constante reden om gezond te blijven. Ik heb al overwogen om me op te geven voor de City-Pier-Cityloop 2009. Maar goed, laat ik niet op de zaken vooruit lopen en als eerste proberen om mijn voornemen te doen uitkomen om morgen vroeg, voor het ontbijt, in het Zuiderpark een stuk te gaan lopen.
Vanavond heb ik op mijn neefs verjaardag naast een whiskeytafel gezeten. Keuze uit meerdere Malts die uitgestald stonden en schreeuwend om mijn aandacht vroegen!! En ik heb ze met een glimlach genegeerd!!
Nu naar bed en morgen gezond weer op!!
Ik voel een hele grote drang om te gaan sporten. Ik wil weer een lichaam van een gezonde veertiger. Ik merk terdege dat het geweldige overwinningsgevoel, dat nu als een adrenalinestroom door mijn lichaam raast, af zal nemen naar mate het “gewoon” wordt dat ik niet meer drink. Als straks de extra stevige handdrukken en schouderklopjes zullen vervagen en mijn omgeving weer ongesjeneert aan de whiskey, wijn en bier gaat. Ik wil voor die tijd een constante reden om gezond te blijven. Ik heb al overwogen om me op te geven voor de City-Pier-Cityloop 2009. Maar goed, laat ik niet op de zaken vooruit lopen en als eerste proberen om mijn voornemen te doen uitkomen om morgen vroeg, voor het ontbijt, in het Zuiderpark een stuk te gaan lopen.
Vanavond heb ik op mijn neefs verjaardag naast een whiskeytafel gezeten. Keuze uit meerdere Malts die uitgestald stonden en schreeuwend om mijn aandacht vroegen!! En ik heb ze met een glimlach genegeerd!!
Nu naar bed en morgen gezond weer op!!
dinsdag 9 september 2008
De Huisarts
Vandaag ben ik met Coby naar de huisarts geweest. Aardige man. Hij heeft een blik in zijn ogen alsof hij, heel vriendelijk glimlachend, recht in je hart en ziel kan kijken. "Hoe gaat het?" vraagt hij. Normaal zou daar een standaard "oh,..best" op volgen, maar daar trapt hij toch niet in. Hij is arts en als ik bij hem kom gaat het niet "best". Ik heb de hele week al zitten "oefenen" hoe dit gesprek te beginnen. Maar uiteindelijk komt er van een zelfverzekerd verhaal weinig terecht. Het is niet makkelijk om je "zonde" op te biechten. En hij weet dat en hij heeft maar een half woord nodig.
Hij vraagt altijd, "wat wil je zelf",...als ik me, vanwege de situatie, niet zo klein had gevoeld had ik misschien geantwoord; "nou,..als je een koud biertje hebt!!", maar die grap laat ik maar achterwege.
Wat ik wil is een grondige check van mijn organen na 30 jaar stevig drinken. Ook wil ik weer mijn medicijnen voor mijn te hoge bloeddruk. Die medicijnen heb ik al zeker een jaar niet meer geslikt. En Coby dringt aan op een gesprek met een deskundig persoon. En ik wil dat eigenlijk ook wel, hoewel ik voel dat het me alleen ook gaat lukken. Ik krijg een kaart met telefoonnummers van het GGZ of te wel Geestelijke Gezondheids Zorg. Bij het nummer dat ik moet kiezen staat o.a. "drankverslaving"...
Het zijn die kleine dingen waardoor je met je neus op de feiten word gedrukt. Het is godverdomme geen verkoudheid of zere teen,...ik ben verslaafd! Ik voel me gelijk onwijs klote. Ik voel me een junk. Jezus, wat ben ik toch een enorme lul!!
Nou ja, van de week bloed prikken en morgen de GGZ bellen. Ondanks dat ik me onwijs klote voel, voel ik me sterk. Ik ga winnen!!!
Hij vraagt altijd, "wat wil je zelf",...als ik me, vanwege de situatie, niet zo klein had gevoeld had ik misschien geantwoord; "nou,..als je een koud biertje hebt!!", maar die grap laat ik maar achterwege.
Wat ik wil is een grondige check van mijn organen na 30 jaar stevig drinken. Ook wil ik weer mijn medicijnen voor mijn te hoge bloeddruk. Die medicijnen heb ik al zeker een jaar niet meer geslikt. En Coby dringt aan op een gesprek met een deskundig persoon. En ik wil dat eigenlijk ook wel, hoewel ik voel dat het me alleen ook gaat lukken. Ik krijg een kaart met telefoonnummers van het GGZ of te wel Geestelijke Gezondheids Zorg. Bij het nummer dat ik moet kiezen staat o.a. "drankverslaving"...
Het zijn die kleine dingen waardoor je met je neus op de feiten word gedrukt. Het is godverdomme geen verkoudheid of zere teen,...ik ben verslaafd! Ik voel me gelijk onwijs klote. Ik voel me een junk. Jezus, wat ben ik toch een enorme lul!!
Nou ja, van de week bloed prikken en morgen de GGZ bellen. Ondanks dat ik me onwijs klote voel, voel ik me sterk. Ik ga winnen!!!
dinsdag 2 september 2008
Lichaam en Brein
Gek hoe twee fitale onderdelen van één mens elkaar zo dwars kunnen zitten. Of erger nog,...elkaar jarenlang totaal negeren. Lichaam doet wat Brein wil, al voelt Lichaam echt wel dat dit niet goed gaat. Brein weet wat hij doet, daar is hij brein voor. Maar zodra Lichaam zegt "bekijk het maar, ik ben op", kan Brein er weinig meer aan doen dan langzaam aan "zijn nieuwe" levenswijze te wennen. Of eigenlijk, Brein moet ontwennen!!
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat een drankje niet bij mijn dagelijks leven hoorde. Een groot deel van mijn leven speelde zich af in rokerige oefenruimtes, café's, studentenfeesten, festivals,... En overal was wel een bar! En als een bandje ergens een optreden doet is drank vrijwel altijd onbeperkt gratis!
En door de jaren heen sluipt de gewenning er in. Het blijft niet meer bij een borrel in het weekend of een wijntje bij het eten. Voor je het weet is een biertje bij thuiskomst van werk, een wijntje bij het koken/eten en na de koffie een paar whiskies gewoon.
En net als bij top-sport geldt, als je het maar lang en vaak genoeg doet, word je er erg goed in.
Een volgende stadium is dat je je wel eens gaat afvragen of je een week zonder zou kunnen. Als het echt zou moeten dan hè, want dat hoeft niet en ja, natuurlijk kun je zo stoppen,..als het echt zou moeten!
En dan komt de tijd dat je voor jezelf verbergt dat je niet meer zonder kan. Je kop in het zand steken en door zuipen(op zich wel knap). Als je niets in huis hebt voel je je niet lekker,...ongemakkelijk. Alleen al het idee dat je het hebt, voor "als het nodig is".
En dan is het zover dat je het voor jezelf niet meer verbergt. Weten en vooral voelen dat je het dagelijks nodig hebt. Ook de bijverschijnselen voor lief nemen. Trillen, zweten, slechte conditie, dikke buik, bolle kop...het belemmerd je in alles in je dagelijks leven. Maar later op de dag, als je even rustig zit begint de dorst weer te komen.
Twee dagen terug hebben Coby en ik, na de zoveelste confrontatie, eindelijk echt open met elkaar gesproken. Dat wil zeggen; zij heeft mijn muur dusdanig afgebroken dat ik niet anders kon dan voor mezelf toe te geven dat ik een drankprobleem heb.
Ook heeft ze duidelijk gemaakt wat er op het spel staat. Mijn gezin! En dat heeft heel hard mijn ogen geopend.
En nu?
Na 30 jaar geef ik de drank totaal op!! Dertig jaar!! Dat betekend dat ik maar 16 jaar van mijn hele leven niet heb gedronken.
Volgende week naar de huisarts voor een gesprek. En ook wat nakijken wat de schade is na die dertig jaar. Scares the shit out of me!!!
Ik ga hier een blog bijhouden van mijn komende ervaringen. Het zal niet makkelijk zijn. Wat ik nog het meest hoop is dat mijn omgeving "gewoon" blijft doen. Niet zo van "Oh, Bert komt jongens, weg die drank" en dan allemaal aan de cola en jus gaan!!!! Ik ben sterk genoeg. Ik walg al jaren van mezelf, mijn lichaam en mijn zwakte. Nu ik mijn kop weer uit het zand heb zie ik wat ik mis en ik wil het weer terug hebben.
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat een drankje niet bij mijn dagelijks leven hoorde. Een groot deel van mijn leven speelde zich af in rokerige oefenruimtes, café's, studentenfeesten, festivals,... En overal was wel een bar! En als een bandje ergens een optreden doet is drank vrijwel altijd onbeperkt gratis!
En door de jaren heen sluipt de gewenning er in. Het blijft niet meer bij een borrel in het weekend of een wijntje bij het eten. Voor je het weet is een biertje bij thuiskomst van werk, een wijntje bij het koken/eten en na de koffie een paar whiskies gewoon.
En net als bij top-sport geldt, als je het maar lang en vaak genoeg doet, word je er erg goed in.
Een volgende stadium is dat je je wel eens gaat afvragen of je een week zonder zou kunnen. Als het echt zou moeten dan hè, want dat hoeft niet en ja, natuurlijk kun je zo stoppen,..als het echt zou moeten!
En dan komt de tijd dat je voor jezelf verbergt dat je niet meer zonder kan. Je kop in het zand steken en door zuipen(op zich wel knap). Als je niets in huis hebt voel je je niet lekker,...ongemakkelijk. Alleen al het idee dat je het hebt, voor "als het nodig is".
En dan is het zover dat je het voor jezelf niet meer verbergt. Weten en vooral voelen dat je het dagelijks nodig hebt. Ook de bijverschijnselen voor lief nemen. Trillen, zweten, slechte conditie, dikke buik, bolle kop...het belemmerd je in alles in je dagelijks leven. Maar later op de dag, als je even rustig zit begint de dorst weer te komen.
Twee dagen terug hebben Coby en ik, na de zoveelste confrontatie, eindelijk echt open met elkaar gesproken. Dat wil zeggen; zij heeft mijn muur dusdanig afgebroken dat ik niet anders kon dan voor mezelf toe te geven dat ik een drankprobleem heb.
Ook heeft ze duidelijk gemaakt wat er op het spel staat. Mijn gezin! En dat heeft heel hard mijn ogen geopend.
En nu?
Na 30 jaar geef ik de drank totaal op!! Dertig jaar!! Dat betekend dat ik maar 16 jaar van mijn hele leven niet heb gedronken.
Volgende week naar de huisarts voor een gesprek. En ook wat nakijken wat de schade is na die dertig jaar. Scares the shit out of me!!!
Ik ga hier een blog bijhouden van mijn komende ervaringen. Het zal niet makkelijk zijn. Wat ik nog het meest hoop is dat mijn omgeving "gewoon" blijft doen. Niet zo van "Oh, Bert komt jongens, weg die drank" en dan allemaal aan de cola en jus gaan!!!! Ik ben sterk genoeg. Ik walg al jaren van mezelf, mijn lichaam en mijn zwakte. Nu ik mijn kop weer uit het zand heb zie ik wat ik mis en ik wil het weer terug hebben.
Abonneren op:
Posts (Atom)