De Huisarts

Vandaag ben ik met Coby naar de huisarts geweest. Aardige man. Hij heeft een blik in zijn ogen alsof hij, heel vriendelijk glimlachend, recht in je hart en ziel kan kijken. "Hoe gaat het?" vraagt hij. Normaal zou daar een standaard "oh,..best" op volgen, maar daar trapt hij toch niet in. Hij is arts en als ik bij hem kom gaat het niet "best". Ik heb de hele week al zitten "oefenen" hoe dit gesprek te beginnen. Maar uiteindelijk komt er van een zelfverzekerd verhaal weinig terecht. Het is niet makkelijk om je "zonde" op te biechten. En hij weet dat en hij heeft maar een half woord nodig.
Hij vraagt altijd, "wat wil je zelf",...als ik me, vanwege de situatie, niet zo klein had gevoeld had ik misschien geantwoord; "nou,..als je een koud biertje hebt!!", maar die grap laat ik maar achterwege.
Wat ik wil is een grondige check van mijn organen na 30 jaar stevig drinken. Ook wil ik weer mijn medicijnen voor mijn te hoge bloeddruk. Die medicijnen heb ik al zeker een jaar niet meer geslikt. En Coby dringt aan op een gesprek met een deskundig persoon. En ik wil dat eigenlijk ook wel, hoewel ik voel dat het me alleen ook gaat lukken. Ik krijg een kaart met telefoonnummers van het GGZ of te wel Geestelijke Gezondheids Zorg. Bij het nummer dat ik moet kiezen staat o.a. "drankverslaving"...
Het zijn die kleine dingen waardoor je met je neus op de feiten word gedrukt. Het is godverdomme geen verkoudheid of zere teen,...ik ben verslaafd! Ik voel me gelijk onwijs klote. Ik voel me een junk. Jezus, wat ben ik toch een enorme lul!!
Nou ja, van de week bloed prikken en morgen de GGZ bellen. Ondanks dat ik me onwijs klote voel, voel ik me sterk. Ik ga winnen!!!